Mufəzzəl nəql edir: "Həzrət Cəfər ibni Muhəmməddən (ə) soruşdum: "Uşağın təəccüb etmədən gülməyinin və ağrısı olmadan ağlamağının səbəbi nədir?".

Həzrət Sadiq (ə) buyurdu: "Ey Mufəzzəl! Elə bir körpə yoxdur ki, öz İmamını görüb, onunla münacat etməsin. Ona görə də ağlamağı İmamın ondan qaib olmasına görədir. Gülməyi də o zamandır ki, İmam ona üz çevirər. O zaman ki, körpənin dili açılar - bu qapı üzünə bağlanar və artıq İmamı görməz və qəlbi əvvəl baş verdiklərini unudar". (Həvzəh)
Allah Təala bizləri İmamı (ə) dərk edənlərdən qərar versin.